Znamy laureatów III Dolnośląskiego Festiwalu Filmów Krótkometrażowych „Long Story Short Film Festival”. Statuetki Salamandry trafiły w tym roku do: Karola Lindholma za fabułę „Ostatni gwizdek”, Katarzyny Warzechy za dokument „We have one heart” oraz Tomasza Duckiego za animację „Plantarium”.
O statuetkę Salamandry walczyło 29 filmów krótkometrażowych, spośród których jury wyłoniło laureatów, a także przyznało wyróżnienia w trzech kategoriach: fabuła, dokument i animacja. Laureaci Nagród Głównych Marszałka Województwa Dolnośląskiego otrzymali statuetki SALAMANDRY, a także nagrody pieniężne w wysokości 5 tysięcy złotych.
W kategorii FABUŁA jury nagrodziło film „Ostatni gwizdek” w reż. Karola Lindholma.
– Za przypowieść o marnotrawnym ojcu. O kryzysie męskości. O tacierzyństwie. O stawianiu granic. Za oryginalne przedstawienie portretu rodziny, eksplorującego granice ambicji i samostanowienia o swoim losie. Za niebywale spójny i przystępny formalnie obraz, przy jednoczesnej dbałości o uważność spojrzenia – uzasadnia Małgorzata Gorol z jury.
Salamandrę w kategorii DOKUMENT otrzymała Katarzyna Warzecha za film „We have one heart”.
– Za historię, która potrafi wzruszyć niejedno serce. Za animację, która cieszy oko. Za opowieść o wielkiej miłości ustami małego dziecka. – uzasadnia jedna z jurorek Oksana Kozakiewicz.
W kategorii ANIMACJE nagroda główna trafiła do Tomasza Duckiego za film „Plantarium”.
– Za oczarowujące bogactwem kolorów, kształtów, faktur oraz zastosowanego światła, dzieło sztuki. Za pełen piękna, nasycony symboliką obraz, pozwalający na doświadczenie wielopłaszczyznowej interpretacji, dotyczącej natury ludzkiej i egzystencji – uzasadnia Emilia Gumańska z jury.
Jury przyznało też Złote Wyróżnienie dla fabuły „Maria nie żyje” w reż. Martyny Majewskiej.
– Za indywidualizm, niezależność artystyczna przejawiający się w poetyckim prowadzeniu bohaterki przez film. Za równowagę między formą a konwencją. Za świadomość artystyczna oraz (bardzo piękną) wyważoną umiejętność wciągnięcia w swój świat widza – uzasadnia Maciej Musiałowski z jury.
Wyróżnione zostały też filmy: „Noamia” (fabuła) w reż. Antonio Galdameza, „Poczekalnia” (dokument) w reż. Aleksandry Folczak, „Insekt” (animacja) w reż. Marcina Podolca oraz „C’est la vie” (animacja) w reż. Jacka Olejnika, Rafała Sankiewicza, Wojciech Sankiewicza i Bartosza Terlickiego.
Zwycięskie filmy wyłoniło jury w składzie: Emilia Gumańska (Okime Emiko), Małgorzata Gorol, Paweł Kosuń, Oksana Kozakiewicz, Maciej Musiałowski i Jarosław Perduta.
Szklane statuetki Salamandry zostały wykonane, jak w poprzednim roku przez wrocławskie artystki Małgorzatę Tyc-Klekot i Magdalenę Tyc-Witwicką.
Nagrodę Dziennikarzy otrzymał krótkometrażowy film fabularny „Kamień” w reżyserii wrocławianina Bartosza Kozery. Zwycięzcę wyłoniło jury, w skład którego weszli wrocławscy dziennikarze: Paweł Czuma, Michał Derkacz, Jerzy Dudzik, Andrzej Jóźwik, Katarzyna Mikołajewska, Magda Piekarska, Małgorzata Wieliczko i Wanda Ziembicka-Has.
Laureat Nagrody Dziennikarzy otrzymał 1000 zł i grafikę wrocławskiego pisarza, poety i rysownika Filipa Zawady.
– Postanowiliśmy wyróżnić nagrodą dziennikarzy film, którego świetnie napisany scenariusz zdołał w cudowny sposób opowiedzieć o prawdach, których jedni nie wahają się naginać w imię wyznawanej wiary, a drudzy jednak nie zapominają, że prawemu człowiekowi nie po drodze z hipokryzją i obłudą. Twórcom filmu udało się zabawnie, acz z odpowiednim wyczuciem i nie urażając nikogo, dowieść, że wiara, która czyni cuda, to coś, co nie może być obiektem żadnego lobbingu, a marketing, który – jak zobaczyliśmy na ekranie, mimo że miewa niesłychaną moc sprawczą – powinien być trzymany jak najdalej od wszelkiej metafizyki. „Kamień z natury nie jest rzymskokatolicki” – mówi jeden z ważnych bohaterów filmu, mając na myśli nieatrakcyjność tego przedmiotu w odniesieniu do boskiego cudu. Trawestując tę „głęboką” myśl, wyrażoną przez filmowego biskupa – podkreślamy, że film pt. „Kamień” w reżyserii Bartosza Kozery to w naszym odczuciu swoisty, przewrotny „ekumeniczny” moralitet, dla którego nie trzeba szukać odpowiedniego miejsca i czasu, bo on po prostu zawsze jest na czasie. Doceniamy naszą nagrodą także doskonałą obsadę aktorską, zdjęcia oraz dźwięk „Kamienia” – bo to jedna z tych polskich produkcji, przy której nie trzeba szczególnie nastawiać uszu lub czytać z ruchu warg aktorów – uzasadnia przedstawicielka jury dziennikarskiego Małgorzata Wieliczko z portalu wroclaw.pl.
W sekcji konkursowej przyznano tez specjalną Nagrodę Prezydenta Wrocławia. Otrzymał ją film „Overtone” w reżyserii Bartka i Piotra Bartos.
Laureaci Nagrody Prezydenta Wrocławia otrzymali nagrodę finansową w wysokości 5 tysięcy złotych i grafikę wrocławskiego rysownika Tomasza Tylkowskiego.
Nagrodę Publiczności wyłonili widzowie na drodze głosowania. Otrzymał ją Bartosz Brzeziński za fabułę „Skowyt”. Laureat wybrany przez publiczność otrzymał nagrodę pieniężną w wysokości 1000 złotych i grafikę wrocławskiego pisarza, poety i rysownika Filipa Zawady.
– Za nami trzecia już edycja Dolnośląskiego Festiwalu Filmów Krótkometrażowych Long Story Short, który tym razem w całości odbył się w kinie. Widzowie mieli okazję spotkać się z twórcami, obejrzeć filmy konkursowe i pokazy specjalne. Kolejny raz nie zawiodła nas wrocławska publiczność. Pełne sale to najlepszy dowód na dobre postrzeganie festiwalu, ale też bardzo duże zainteresowanie krótkim metrażem. A już teraz zaczynamy przygotowania do kolejnej edycji, która odbędzie się w dniach 21-23 kwietnia 2023 roku – mówi Jarosław Perduta – dyrektor Dolnośląskiego Centrum Filmowego i dyrektor festiwalu.
Dolnośląskie Centrum Filmowe, które jest organizatorem Long Story Short Film Festival to Instytucja Kultury Samorządu Województwa Dolnośląskiego. DCF zajmuje się szerokim przekrojem działalności filmowej na terenie Dolnego Śląska: od prowadzenia kin, poprzez współorganizację festiwali, przeglądów i pokazów specjalnych, edukację filmową, po wspieranie produkcji filmowych (poprzez dofinansowania w Dolnośląskim Konkursie Filmowym i działalność Wroclaw Film Commission). Kina należące do DCF to miejsca spotkań filmowych z ambitnym repertuarem stanowiącym szeroki wybór światowego, europejskiego i polskiego kina, oparty głównie na „studyjnych”, „art-house’owych” propozycjach.